(Fr. = twist tussen de ouden en de modenen)
De controverse die in Frankrijk en elders in West-Europa in de decennia rond 1700 werd uitgevochten tussen de ‘‘ouden’’ en de ‘‘modernen’’. Het debat ging over de vraag of de klassieke kunst en wetenschap superieur waren aan wat latere generaties op die gebieden hadden gepresteerd. Volgens de ‘‘ouden’’ bezaten de kunstwerken van de oude Grieken en Romeinen een volmaakte schoonheid en zouden latere kunstenaars daarom deze werken steeds tot voorbeeld moeten nemen. De ‘‘modernen’’ waren daarentegen van oordeel dat de oude meesterwerken waren overtroffen door latere creaties, in het bijzonder die van hun eigen tijd, zodat de werken uit de oudheid niet langer als voorbeeldig en normatief konden gelden. Soortgelijke discussies werden ook buiten Frankrijk gevoerd, in Italië reeds in de vijftiende, in Spanje in de zestiende eeuw. Volgens sommige deelnemers aan de discussie was alleen nabootsing (imitatio) van het klassieke voorbeeld gerechtvaardigd. Anderen vonden dat latere kunstenaars weliswaar inspiratie konden putten uit hun antieke voorgangers, maar ook met hen moesten wedijveren (aemulatio). Perrault en anderen stelden de oorspronkelijkheid (inventio) van de kunstenaar boven de imitatio.
