Voortreffelijkheid is een kunst ontwikkeld door training en gewoonte. We doen niet de goede dingen omdat we deugdelijk en voortreffelijk zijn, maar juist omdat we de goede dingen hebben gedaan is het dat we het worden. We zijn wat we herhaaldelijk doen. Dan is voortreffelijkheid geen handeling maar een gewoonte.

Taylor verzet zich tegen de ‘vernatuurwetenschappelijking’ van de menswetenschappen. Tegen bijvoorbeeld het reductionisme van Daniel Dennett die stelt dat vrije wil en zelfbewustzijn op natuurwetenschappelijke wijze verklaard kunnen worden.

Be a philosopher; but, amidst all your philosophy, be still a man.

amor fati

Esse est perecipi

Gadamer twijfelt in Wahrheit und methode aan de validiteit van het streven naar vaste methodologische regels voor de hermeneutiek. De waarheid in het alledaagse bestaan en in de geesteswetenschappen kan niet volgens dezelfde objectiviteit pretenderende methode van het natuurwetenschappelijke ideaal worden verstaan.

Geboren in 1770 in Stuttgart in een beambtegezin. Gymnasium, opvallend goede student, studeert theologie aan seminarie (Stift), is meer geïnteresseerd in Filosofie (Lessing, Rousseau, Schiller) en klassieke letteren, spraakgebrek en zwaar Würtembergs accent, moeilijk verstaanbaar, bevriend met Hölderlin en Schelling, koestert met hen sympathie voor Franse vrijheidsidealen

Tabula rasa

“Wij voelen dat zelfs als alle mogelijke wetenschappelijke vragen beantwoord zijn, onze levensproblemen nog helemaal niet zijn aangeroerd. Er blijft dan weliswaar geen vraag meer over; en juist dat is het antwoord.”

Cogito ergo sum

Begrip van kunst kan niet zonder kader, bijvoorbeeld chronologie als kader voor bestudering van de ontwikkeling. Maar één enkele rubriek kan niet volstaan. Herkomst, functie en techniek kunnen bijvoorbeeld een chronologisch kader onbruikbaar maken.

Het begrip context – tijd en plaatsgebonden elementen – wordt geïllustreerd aan de hand van twee monumentale werken, gemaakt in opdracht van een vorstelijk heerser, Cosimo I de’Medici (1519-1574), bedoeld voor de openbare ruimte, het Pallazio della Signoria, ook wel Palazzao Vecchio in Florence.

Het is binnen de Westerse cultuur algemeen geaccepteerd dat de Grieks-Romeinse oudheid haar bakermat is. Preciezer, onder ‘klassiek’ wordt verstaan: de Griekse cultuur van de 5^e en 4^e eeuw v.Chr. en de Romeinse van de 1^e eeuw v.Chr. en de 2^e eeuw n.Chr.

Stenen kerkgebouwen behoren tot de belangrijkste materiële overblijfselen van de middeleeuwen. Dit hoofdstuk gaat over de belangrijkste personen die bij de kerkbouw betrokken waren. Zij streefden bewust verwantschappen na met andere gebouwen, op verschillende manieren en niveaus.

De klassieke oudheid heeft in de ontwikkeling van de bouwkunst een grote rol gespeeld. Het gaat hier om architectuur in de periode 1420 tot 1750 en wel om het beroep dat in de architectuur van de renaissance, barok en rococo op de bouwkunst van de Romeinen is gedaan

In de 19^e eeuw stelt de architectuur zich voor de uitdaging om vorm en functie overeen te laten komen. In combinatie met de grootschalige infrastructurele projecten ontstaat zo een samenhangend, herkenbaar geheel, dat zijn oorsprong vindt in de vervlechting van beginselen uit de 17^e en 18^e eeuw. De zeggingskracht die de beeldende kunst bijdroeg aan die gebouwen was aanmerkelijk groter dan de architectonische.

Kunstvoorwerpen zijn vooral te bewonderen in musea. Dat was vroeger niet zo, of toch veel minder. Kunstenaars ervoeren voor- en nadelen. Voordeel is de beschermde wereld waar ze naar hartenlust konden experimenteren. Nadeel was dat contact met de rest van de maatschappij moeilijker werd en aan invloed verloor.

Chronologie en groepering naar lokale, regionale of nationale scholen zijn sinds Giorgio Vasari eeuwenlang de belangrijkste ordeningsprincipes geweest. Voorbeeld zijn de werken van Ernst Gombrich en Janson. Stijlbenamingen zijn doorgaans veel later ontstaan dan de kunst waarop ze betrekking hebben. Pas vanaf circa late 18^e eeuw ontstaan vastere vormen.