Filosofische leer afgeleid van de ideeën van de Griekse denker Zeno (ca. 336-264 v.Chr.), waarin de nadruk ligt op deugdzaamheid en het vervullen van de plichten jegens de samenleving. Vandaar een voorkeur voor een actieve rol in het publieke leven. Volgens de stoïci is het morele en fysische universum rationeel geordend door een providentiële god en leeft men het gelukkigst in overeenstemming met deze ordening, daarbij geleid door de ratio. Bekende interpretatoren van het stoïsche gedachtegoed tijdens het ancien régime waren Justus Lipsius en Michel de Montaigne.
