(Lat. pietas = vroomheid)
Verzamelnaam voor verschillende ondogmatische richtingen in het protestantisme vanaf de zeventiende eeuw tot heden, die afkerig zijn van theologische haarkloverijen en het accent leggen op het christendom van de daad. Door zijn ondogmatische karakter was het piëtisme in de achttiende eeuw gepredisponeerd tot een sympathiseren met de verlichting.
