(Lat. schola = school)
Verzamelterm voor de middeleeuwse theologie en filosofie, in het bijzonder de methodiek van die wetenschappen. De scholastieke methode omvatte een strak geformaliseerde werkwijze, die werd gedomineerd door een stelsel van logische beginselen (voor een groot deel ontleend aan Aristoteles). Het kernprobleem van de scholastiek was de verhouding tussen geloof en rede. De bekendste vertegenwoordiger van de scholastiek is de Italiaan Thomas van Aquino, die de ideeën van Plato en Aristoteles integreerde in de christelijke metafysica.
