(Oudfrans: soverain = hoogste)
Het hoogste, onafhankelijke gezag in een staat. Wordt sinds Jean Bodin geassocieerd met de bevoegdheid wetten te formuleren en deze voor te schrijven. Vanaf de late middeleeuwen eisten de vorsten de soevereiniteit voor zich op. Dit lokte bij sommige theoretici een tegenreactie uit: zij kenden de soevereiniteit toe aan het volk in zijn geheel of vertegenwoordigers ervan (zie volkssoevereiniteit).
